De term Communicatie na de dood (ADC) verwijst naar een spontaan fenomeen waarbij een levend persoon de vaak zeer levendige sensatie ervaart van direct contact met een overledene. Dit zijn uiteraard geen door drugs veroorzaakte ervaringen, gewone dromen of mediamieke contacten, maar gebeurtenissen die door de betrokkenen als echt en diepgaand transformerend worden ervaren.
Ik ricercators Bill en Judy Guggenheim, pioniers op dit gebied, hebben verzameld meer dan 3.000 gedocumenteerde getuigenissen meer dan 20 jaar, met de publicatie van het boek “Hallo uit de hemel!” (1995), dat vandaag de dag nog steeds als een mijlpaal op dit gebied wordt beschouwd.
Meest voorkomende typen ADC's
ADC kan zich in verschillende vormen voordoen, vaak in combinatie. De best gedocumenteerde zijn:
- Visueel: de overledene zien als een echte aanwezigheid.
- Auditief: zijn stem horen of een boodschap in je gedachten.
- tatto: een knuffel of een liefkozing voelen.
- Olfactorisch: de karakteristieke geur ervan ruiken.
- Gevoel van aanwezigheid: haar nabijheid voelen, zelfs zonder fysieke manifestaties.
- Lucide dromen: ervaren als een echte ervaring, veel levendiger dan gewone dromen.
- Symbolen: vlinders, liedjes, getallen of betekenisvolle toevalligheden.
- Visioenen op het sterfbed: verschijnselen die voorafgaan aan de passage, bekend als Bewustzijn van de naderende dood.
Volgens de Dokter Jenny Streit-Horn (Universiteit van Noord-Texas), die 35 onderzoeken analyseerde die tussen 1894 en 2006 werden uitgevoerd, ongeveer 1 op de 3 mensen heeft minstens één keer een ADC meegemaakt, ongeacht geslacht, leeftijd, religie of opleidingsniveau.
Bij wie komt ADC het vaakst voor?
Uit het onderzoek van Streit-Horn en andere wetenschappers komt het volgende naar voren:
| Factor | Incidentie |
|---|---|
| Nabestaanden (binnen 1 jaar) | 75% |
| Vrouwen | > mannen |
| Geavanceerde leeftijd | iets vaker |
| Etnische groepen in de VS (ADC-rapport): | Afro-Amerikanen > Mexicaanse Amerikanen > Blanken > Japans-Amerikanen |
Zelfs mensen die geen rouw hebben meegemaakt, kunnen een vorm van ADC ervaren. Sommigen melden contact met voorouders, gidsfiguren of mensen die ze nooit op aarde hebben ontmoet.
Psychologische en spirituele voordelen van ADC
De verhalen beschrijven de ervaring als sereen, troostend en vol liefdeDe woorden die getuigen het meest gebruiken zijn: ‘vrede’, ‘genezing’, ‘troost’, ‘spirituele verheffing’ en ‘vreugde’.
Volgens Guggenheim zegt meer dan 80% van de betrokkenen, dankzij de ADC, het volgende te hebben waargenomen:
- Het voortbestaan van het bestaan
- De zekerheid dat liefde nooit eindigt
- Een hernieuwd gevoel van hoop en vertrouwen in het leven
Deze ervaringen ze worden niet beschouwd als psychopathologische manifestatiesUit onderzoeken, waaronder die uitgevoerd aan de Universiteit van Connecticut en de Universiteit van Noord-Texas, blijkt dat mensen met ADC over het algemeen mentaal gezond zijn en vaak minder vatbaar zijn voor depressie na een rouwproces.
Geïnduceerde ADC's: een therapeutische kans
Hoewel dit spontane ervaringen zijn, bestaan er tegenwoordig therapeutische technieken om ADC-contact in een klinische setting te vergemakkelijken. De Dr. Allan Botkin (Veterans Affairs Medical Center, Chicago) ontwikkelde deGeïnduceerde communicatie na de dood (IADC), een techniek die duizenden patiënten heeft geholpen de traumatische pijn van rouw te overwinnen.
De methode is gebaseerd op EMDR-protocollen (Eye Movement Desensitization and Reprocessing), aangepast om het kanaal voor interne communicatie te openen. De resultaten, gepubliceerd in het boek “Geïnduceerde communicatie na de dood” (2005) tonen tastbare voordelen bij de behandeling van trauma en depressie.
Andere methoden zijn:
- Psychomantheus: Zwarte spiegels in donkere kamers stimuleren innerlijke visioenen (Dr. Raymond Moody)
- Opzettelijke lucide droomtechnieken
- Meditatiegids om contact op te nemen met uw dierbare
ADC en religie
De ADC-ervaringen ze zijn niet gebonden aan een specifieke religieZe zijn gedocumenteerd onder katholieken, protestanten, joden, moslims, boeddhisten, sceptici en atheïsten. Ze lijken zich op de grens tussen persoonlijke spiritualiteit en universele transcendentie te bevinden.
Veel ADC's bevatten archetypische symbolen (licht, tunnels, engelen, enz.) die verwijzen naar verhalen uit tradities over de hele wereld. Enkele nuttige referenties zijn:
- Stichting Onderzoek Bijna-Doodervaringen (NDERF.org)
- Stichting Onderzoek Communicatie Na de Dood (ADCRF.org)
- Windbridge Onderzoekscentrum (windbridge.org) voor onderzoek naar geverifieerde mediamieke vaardigheden.
Wat te doen als u in een ADC woont
- Schrijf het nu, voordat het in het geheugen verdwijnt.
- Verwelkom haar zonder angst: het is een geschenk uit het hart.
- Praat erover met iemand die je vertrouwt of in een spirituele gemeenschap.
- Vermijd oordelen of overanalyseren de ervaring.
- Lees en leer meer, als je het beter wilt begrijpen.
Bronnen, aanbevolen literatuur en onderzoek over ADC
Vaak komt de desoriëntatie die gepaard gaat met een ADC-ervaring voort uit niet van het evenement zelf, maar van gebrek aan informatie of verkeerde informatie rond het fenomeen. Daarom kan lezen en geïnformeerd blijven een hulpmiddel zijn voor bewustwording en genezing.
Een van de essentiële lectuur over dit onderwerp is:
📘 Guggenheim, B. & Guggenheim, J. (1995). Hallo uit de hemel!
(New York: Bantam Books)
Dit boek documenteert meer dan 3.000 nauwkeurig verzamelde getuigenissen over communicatie na de dood en wordt nog steeds beschouwd als de meest uitgebreide verzameling die er over dit onderwerp beschikbaar is.
🌐 Nuttige site: Stichting Onderzoek Communicatie Na de Dood
Een uitgebreid archief met ADC-ervaringen, interviews en analyses.
Spontane ADC's en geïnduceerde ADC's: wat u moet weten
Hoewel ADC een spontaan fenomeen is, is het de laatste jaren ook in de klinische praktijk geïntroduceerd als therapeutisch hulpmiddelom mensen te helpen die een traumatisch verlies hebben geleden.
Tot de bekendste technieken behoren:
🪞 Psychomantheus:
Een eeuwenoude praktijk (gemoderniseerd door Dr. Raymond Moody) gebaseerd op het kijken in een spiegel in een donkere, stille kamer. Het stelt je in staat een staat van diepe introspectie te bereiken die ADC kan bevorderen.
???? Geïnduceerde communicatie na de dood (IADC):
Ontworpen door Dr. Allan L. Botkin, een voormalig klinisch psycholoog bij het Department of Veterans Affairs in de VS, IADC is een uitbreiding van EMDR, een therapeutische techniek die wordt gebruikt bij trauma's.
Veel patiënten melden dat ze na een sessie levendig contact hadden met de overledene.
📘 Botkin, AL, & Hogan, RC (2005). Geïnduceerde communicatie na de dood: een nieuwe therapie voor het genezen van verdriet en traumatisch verlies
(Charlottesville, VA: Hampton Roads)
🌐 Officiële website: www.induced-adc.com
Is er een manier om te communiceren met degenen achter de sluier?
Hoewel het ADC-fenomeen van nature persoonlijk en direct is, benaderen veel mensen het ook mediumschap om contact te zoeken. Er is wetenschappelijk onderzoek gedaan naar gecertificeerde mediums.
🔬 Windbridge Onderzoekscentrum
🌐 www.windbridge.org
Dit onafhankelijke instituut analyseert het werk van professionele mediums volgens strenge wetenschappelijke protocollen. Sommige mediums, onderworpen aan blinde tests, blijken accurate informatie over overledenen te verkrijgen.
Conclusie: liefde houdt nooit op
Communicatie na de dood is een onzichtbare brug die harten verenigt die door de dood gescheiden zijn, maar nog steeds verbonden door een dun draadje van liefde en aanwezigheid. Want ware liefde sterft nooit. Je hoeft niet blind te geloven, maar je open te stellen met nieuwsgierigheid en respect.
Heb je ooit een soortgelijk moment meegemaakt? Zou je het met me willen delen in de reacties of privé? Jouw verhaal kan nuttig zijn voor vele anderen die troost zoeken.
